Γλυπτική στο σκοτάδι
Το σπήλαιο εκτείνεται σε μια διαδρομή 300 μέτρων όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει έναν εντυπωσιακό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η θερμοκρασία εντός του σπηλαίου διατηρείται σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, μεταξύ 16 – 18 ⁰C, ενώ η υγρασία ανέρχεται στο 90 %. Προκειμένου να αναπληρώνεται κατάλληλα ο αέρας, δεν επιτρέπεται να βρίσκονται ταυτόχρονα, εντός του σπηλαίου, περισσότερα από 12 άτομα.
Ίχνη ανθρώπινης παρουσίας δεν έχουν βρεθεί στη σπηλιά , ενώ εντοπίστηκαν ορισμένα παλαιοντολογικά κατάλοιπα με κυριότερα τα οστά αρκούδας των σπηλαίων, ηλικίας περίπου 10.000 ετών. Το είδος αυτό έζησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου και μετέπειτα εξαφανίστηκε. Τα αρσενικά ζώα ζύγιζαν μέχρι και μισό τόνο ενώ τα θηλυκά είχαν βάρος 200-250 κιλά. Το ύψος τους έφτανε τα 3 μέτρα σε όρθια θέση! Τα απολιθωμένα λείψανα ανευρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά μέσα σε σπήλαια, όπου πιθανώς διέμεναν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Μέσα στη σπηλιά σχηματίζονται 7 μικρές υπόγειες λίμνες ενώ είναι το μοναδικό σπήλαιο στην Ελλάδα με λίμνες γλυκού νερού. Διαθέτει 10 αίθουσες (η μεγαλύτερη με διαστάσεις 45×17μ), 3 γέφυρες (μία πλωτή) και 5 σήραγγες. Καθώς το σπήλαιο συνεχίζει, προς απρόσιτα προς τον επισκέπτη αλλά χαρτογραφημένα βάθη , η έξοδος των επισκεπτών γίνεται μέσω τεχνητού περάσματος που οδηγεί σε έναν διάδρομο, ο οποίος λειτουργεί και ως εκθεσιακός χώρος. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί, να ενημερωθεί για τις φάσεις κατασκευής αλλά και να παρατηρήσει μια συλλογή από διάφορες φωτογραφίες των ευρημάτων.
Έξω από το σπήλαιο του δράκου και σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον δίπλα στη λίμνη και τα επιβλητικά πλατάνια, λειτουργεί καφέ αναψυκτήριο που στεγάζεται στα ανακαινισμένα παλαιά κελιά της παρακείμενης μικρής μονής του Αγίου Νικολάου, όπου οι επισκέπτες μπορούν να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους μετά από τη συνάντηση τους με το μυθικό δράκο της σπηλιάς…
